Artikelen

Werkgevers laten een dienstverband soms slapend voortbestaan, ook al is een werknemer meer dan 2 jaar ziek. Zo ontlopen deze werkgevers de transitievergoeding, die ook verplicht is als de werknemer na 2 jaar ziekte uit dienst gaat. Er komt nu een compensatieregeling. Met deze regeling probeert de regering een einde maken aan de slapende dienstverbanden.

Het komt vaak voor dat een werknemer meer uren is gaan werken dan in het contract staat. Kan een werkgever die extra uren van de ene op de andere dag afnemen? Welke bescherming biedt de wet de werknemer?

Als je als Nederlandse ondernemer wel wilt groeien maar niet de risico’s van werknemers op de loonlijst wilt, is er een alternatief: de handelsagent. Een handelsagent werkt voor eigen rekening en risico zodat die groei wellicht wel mogelijk is. Deze bijdrage schetst kort enkele belangrijke zaken waar je op moet letten bij het opstellen van een agentuurovereenkomst.

Zowel een werkgever als een werknemer mogen een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd niet opzeggen voor het einde van de afgesproken datum. In de regel is hierop één uitzondering: het tussentijds opzegbeding. In dit blog beschrijven we de verschillende situaties die zich kunnen voordoen.

Mogelijk is in uw arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd een concurrentiebeding opgenomen. Of u bent werkgever en wenst een concurrentiebeding in de bepaalde tijdovereenkomst op te nemen. Mag dat? En zo ja, waar moet u o

Een arbeidsovereenkomst kan op verschillende manieren eindigen. Dit is onder andere het geval als een werkgever en een werknemer een vaststellingsovereenkomst sluiten. Maar wat moet in zo’n overeenkomst staan? En wat zijn uw rechten en plichten? In deze blog leest u daarover meer.

Als een werknemer ziek wordt, moet de werkgever maximaal 2 jaar het salaris betalen. Als de werknemer na 2 jaar nog steeds ziek is, kan de werknemer een arbeidsongeschiktheidsuitkering (WIA) aanvragen bij UWV. Soms neemt het UWV deze aanvraag nog niet in behandeling omdat de werkgever niet aan zijn verplichtingen heeft voldaan. UWV besluit dan dat de loondoorbetalingsverplichting wordt verlengd. Wat moet een werknemer dan doen? Hoe zorg je er voor dat je je salaris alsnog ontvangt?

Als een werknemer geen salaris ontvangt, moet hij in actie komen en een loonvordering instellen. Afwachten is geen optie. Je kunt de zaak op twee verschillende manieren aanpakken. Als de werkgever niet wil betalen dan volgt meestal een kort geding bij de kantonrechter. Als de werkgever niet kan betalen dan moet het faillissement worden aangevraagd. Bij faillissement ontvangen de werknemers hun achterstallige salaris via het UWV. Dat wordt de faillissementsuitkering of loongarantieregeling genoemd.

Als een werkgever ontslag van een werknemer wil kan hij ontbinding van de arbeidsovereenkomst verzoeken bij de kantonrechter. Sinds de invoering van de nieuwe arbeidswetgeving (WWZ) zijn de regels aangescherpt. De gronden (redenen) moeten voldragen zijn; het is niet meer zo dat de werkgever meerdere redenen kan aanvoeren die samen opgeteld voldoende zijn. Bovendien gelden voor de gronden aparte eisen. De werkgever in deze zaak was in een voorafgaande procedure veroordeeld om loon te betalen. Door te stoppen met de salarisbetaling was de arbeidsverhouding verstoord geraakt, maar omdat de werkgever daar zelf de hand in heeft gehad, leidt de verstoorde arbeidsverhouding niet tot ontbinding. Verder moet disfuctioneren worden bewezen, bijvoorbeeld door een functioneringsverslag, en moet de werkgever de werknemer kans op verbetering bieden (verbetertraject).

Sinds de invoering van de WWZ kunnen transitievergoedingen en aanzegvergoedingen via een verzoekschrift aan de kantonrechter worden voorgelegd. Deze nieuwe procedures zijn (nog) niet geregeld in het procesreglement. Er blijkt verschillend te worden gewerkt als de verweerder niet verschijnt. Sommige rechters zoeken aansluiting bij de regeling die al geldt voor ontbindingsverzoeken. Andere rechters accepteren een deurwaardersexploit, zodat geen tweede zitting nodig is. Deze werkwijze is ook gebruikelijk bij faillissementszaken.

In de zaak die we hebben behandeld, liet de werkgever correcte salarisstroken aanmaken door de salarisadministrateur, waarop de pensioenpremie was vermeld. De werkgever werkte met jonge mensen en korte contracten. Er werd nooit een vaste aanstelling gegeven. Jarenlang dachten de werknemers dat zij pensioen opbouwden, maar dat was niet zo. De werknemers werden niet aangemeld. Het pensioenfonds wist dus niets af van het bestaan van deze werknemers. De werkgever stak de pensioenpremie maand in, maand uit in eigen zak. Opgeteld een hoog bedrag.

Een BBL of BOL-plek is niet hetzelfde als een stageplaats. Ook voor stagiairs gelden in de kappers-CAO speciale regels. Stagiairs hebben recht op een stagevergoeding. De kapsalon moet de juiste modelovereenkomst gebruiken, anders is de stagiair werknemer en dan is salaris verschuldigd. De verplichting de stagiair te betalen kan dus niet worden ontlopen. De CAO is zo in elkaar gezet dat “ontduiking” van de bepalingen wordt tegengegaan.

De WWZ heeft een einde gemaakt aan het tijdperk van de riante “gouden handdrukken”, geparkeerd in stamrecht-BV’s. Voor de invoering konden jobhoppende managers dubbele jaarsalarissen bij elkaar harken bij ontslag. Grote bedrijven hebben voordeel bij het beperken van de ontslagvergoedingen bij reorganisatie: zij kunnen tegen lagere kosten saneren bij economische tegenwind. De ontslagvergoeding nieuwe stijl, de transitievergoeding, is lager en gekoppeld aan een maximumbedrag. Een kleine nuance. Individueel ontslag (bijvoorbeeld bij een verstoorde arbeidsverhouding) is lastiger geworden. En sommige oude regelingen pruttelen nog door.

Als iemand zes maanden geen zorgpremie betaalt, wordt diegene als wanbetaler aangemeld bij het Zorginstituut Nederland. Vanaf dat moment dient de zogenoemde wanbetaler een bestuursrechtelijke premie te betalen aan het Zorginstituut Nederland. Deze bestuursrechtelijke premie is hoger dan de zorgpremie en komt in plaats van de zorgpremie aan de zorgverzekeraar.

De faillissementsuitkering is vanaf 1 januari 2016 nog steeds 100 % van het loon met dien verstande dat het salaris waarover de uitkering wordt vergoed is beperkt tot 100/108e maal anderhalf keer het dagloon. Simpeler gezegd: de faillissementsuitkering wordt voor de hogere inkomens begrensd op 150 % van het dagloon.

Het ontslagrecht zou simpeler worden. Daarom zou de verzoekschriftprocedure regel worden bij ontslagzaken. Maar in het arbeidsrecht blijven toch veel zaken over die nog steeds met een dagvaarding beginnen.

Kent u het antwoord op deze 10 vragen? Op 1 januari 2015 zijn al een paar nieuwe regels ingevoerd. Op 1 juli 2015 gaan de overige nieuwe regels over ontslag in. Daarmee is de herziening van het ontslagrecht voltooid.

Als de werknemer het niet eens is met het ontslag kiest de werkgever de route. Hij kan kiezen voor ontslag via de kantonrechter. Dan komt de ontslagvergoeding via de “kantonrechtersformule” in beeld. De werkgever kan ook een ontslagvergunning aanvragen en daarna opzeggen. De werknemer ontvangt dan geen vergoeding, maar kan nog wel zelf een procedure opstarten (met een beperkte kans van slagen). De uitkomsten waren dus verschillend, en dat is één van de redenen voor de nieuwe wetgeving.

Vanaf 1 juli 2015 vervalt de vrije keuze van de werkgever: wie moet beslissen over het ontslag wordt precies in de wet omschreven. De bevoegde instantie vloeit voort uit de redengeving van het ontslag. Lees ons schema met de nieuwe ontslagroutes. En antwoord op de vraag: wat betekent “spoorwissel”?

Op 1 juli 2015 veranderen niet alleen de inhoudelijke regels van het ontslagrecht maar ook de wettelijke termijnen om in actie te komen. De termijnen zijn gekoppeld aan de betreffende rechtsvordering. Veel termijnen zijn vervaltermijnen en geen verjaringstermijnen. Vervaltermijnen zijn definitief en kunnen anders dan verjaringstermijnen niet worden gestuit.

Tot 1 juli 2015 kan geen hoger beroep worden ingesteld tegen ontslagbeslissingen. Dat wordt anders. Werknemers die ontslagen zijn kunnen al wel in de WW en kunnen ook de ontslagvergoeding incasseren. Hun werkgevers lopen het risico dat de hogere rechter het gegeven ontslag terugdraait.

Tot 1 juli 2015 leidt een voorwaardelijk ontbindingsverzoek vrijwel altijd tot ontbinding door de kantonrechter, ook als het ontslag op staande voet ongeldig is. De kantonrechter redeneert dan dat de arbeidsverhouding verstoord is geraakt of dat het vertrouwen weg is. De kantonrechter kan de werknemer wel een extra hoge vergoeding toekennen als hij vindt dat de werkgever onzorgvuldig te werk is gegaan. Met andere woorden, of het ontslag op staande voet nu geldig is of niet, er komt toch een einde aan het dienstverband.

Na 1 juli 2015 worden hogere eisen gesteld aan ontbinding wegens een verstoorde arbeidsverhouding. Dat geldt ook voor ontslag wegens slecht gedrag van de werknemer. Bovendien heeft de rechter minder ruimte om aan de werknemer een hoge vergoeding toe te kennen. Het komt er dus nu echt op aan of het ontslag op staande voet terecht was of niet. Werkgevers zullen uit moeten kijken met een opportunistisch ontslag op staande voet; ze kunnen er niet meer op aan dat de rechter toch wel zal ontbinden.

Op 1 juli 2015 komt er een nieuwe, tot nu toe niet bestaande manier waarop een arbeidsovereenkomst kan eindigen. Hoe werkt deze manier en wat zijn de verschillen met de nu al bestaande beëindiging met wederzijds goedvinden?
Het belangrijkste verschil tussen beide routes is dat bij de instemming met de opzegging, de werkgever een transitievergoeding moet betalen. Dat geldt niet automatisch als de arbeidsovereenkomst eindigt via een vaststellingsovereenkomst. Dan is er meer vrije onderhandelingsruimte. In dat geval kan de transitievergoeding wel bedongen worden, maar het is toch iets anders of een recht op vergoeding “automatisch” ontstaat omdat het in de wet staat, dan wel omdat het is opgenomen in een overeenkomst waarover eerst onderhandeld is. De vergoeding bij wederzijds goedvinden kan zowel hoger als lager uitvallen dan bij opzegging met instemming van de werknemer.

Vanaf 1 juli 2015 wijzigen de regels voor de ontslagvergoeding. Kleine bedrijven die tot nu toe konden ontslaan zonder een vergoeding te betalen, moeten nu net als grote bedrijven een transitievergoeding betalen. Het MKB krijgt wel de tijd om zich aan te passen aan de nieuwe regels.

Een werknemer met een tijdelijk contract krijgt na verloop van tijd automatisch een vast contract. Deze bepaling staat bekend onder de naam “ketenregeling”. Deze regeling verandert. Het is de bedoeling dat tijdelijke arbeidskrachten sneller een vast contract te krijgen. Werkgevers moeten wennen aan een snellere omzetting in een vaste aanstelling.
Werkgevers die standaard werken met tijdelijke contracten, maar niet willen dat een vaste arbeidsrelatie ontstaat, zullen rekening moeten houden met de nieuwe ketenregeling. Bent u een flexwerker? Let dan goed op de duur van uw tijdelijke contract, u heeft eerder dan vroeger een vaste baan, ook als het contract op papier uitgaat van een vaste einddatum.

Veel ontslagen komen tot stand doordat de werkgever en de werknemer, al dan niet met hulp van advocaten, met elkaar onderhandelen. De overeenkomst die daaruit volgt wordt meestal vastgelegd in een “vaststellingsovereenkomst”, die door de werkgever en de werknemer wordt getekend. Deze vorm van beëindiging van het arbeidscontract wordt ook wel “beëindiging met wederzijds goedvinden” genoemd, om onderscheid te maken met het eenzijdig opzeggen van het contract (in dat geval krijgt de werknemer meestal geen WW). In het nieuwe ontslagrecht komt er ook een nieuwe variant van de “beëindiging met wederzijds goedvinden”, te weten de “opzegging met instemming van de werknemer”.

Op 1 juli 2015 wordt via de Wet werk en zekerheid het nieuw ontslagrecht ingevoerd. Deze wet brengt grote veranderingen in het Burgerlijk Wetboek waarin het ontslagrecht wordt geregeld. Maar er komen ook belangrijke veranderingen in de Werkloosheidswet (WW).