Uw advocaat in Amsterdam! Voor erfrecht, schade en aansprakelijkheid, oplichting, familierecht, beleggingsfraude, arbeidsrecht en bankrecht.
Sommige schuldeisers, met name bestuursorganen, hebben beleidsregels waarin staat of zij in mogen stemmen met een minnelijk voorstel dan wel of het voor de schuldenaar zwaardere WSNP-traject moet worden gevolgd. Het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden maakt in deze uitspraak duidelijk dat een schuldenaar de minnelijke regeling toch via een dwangakkoord op kan leggen aan de dwarsliggende schuldeiser die zich verschuilt achter beleidsregels.
De Hoge Raad heeft in een uitspraak van 14 april 2017 duidelijkheid gegeven over de eisen waaraan een verzoek tot omzetting van faillissement in de wettelijke schuldsaneringsregeling (art. 15b Fw.) moet voldoen. Er was sprake van onduidelijkheid in de praktijk na een eerdere uitspraak. De Hoge Raad laat nu geen misverstand bestaan: een minnelijk traject is niet nodig als vanuit faillissement toelating tot de WSNP wordt verzocht.
Als een schuldenaar slechts één grote schuld aan één schuldeiser heeft, dan kan de WSNP worden toegepast. Maar kan ook een dwangakkoord worden ingezet om deze schuld te saneren? Of stelt de wet de eis dat er meer dan één schuldeiser moet zijn? De lagere rechtspraak was over deze vraag verdeeld. Er is nu een richtinggevende uitspraak van het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden.
Als het minnelijke traject mislukt, behoort een dwangakkoord ex art. 287a Fw. tot de mogelijkheden. Een verzoek om een dwangakkoord op te leggen aan de schuldeiser die niet instemt met het minnelijke voorstel is onderdeel van een WSNP-verzoek en wordt tegelijk ingediend. Dat het dwangakkoord door de rechtbank eerst wordt behandeld, is logisch: als het dwangakkoord wordt toegewezen, is het wettelijke traject niet meer nodig.